© Atelier Argos 
© Dirk Engelage

Telkens als ik vertraag 
wordt alles wazig om me heen, 
alsof ik het contact verlies, 
maar ik weet niet 
waarmee, met wie, 
of hoe.

Hoe vind ik nu 
de weg terug?

Naar mij, in elk geval.

En dan de vraag, 
waaraan ik niet ontkom:

Wie ben ik?

Het razend ritme breekt, 
de wazigheid 
wordt zelfs nog sterker,

een moment van duizeling 
en dan

het kalme ritme 
van het stromend water, 
helder, scherp, 
dat me nu draagt 
en me terug brengt 
bij mezelf, 
bij ritmes van het hart.