© Anneke van der Jeugt 
© Dirk Engelage

De wereld om mij heen 
bekijk ik 
met de tranen in mijn ogen,

van ontroering 
en verwondering 
om al het moois 
door mensenhand gemaakt 
of puur natuur

soms ook 
vol verbijstering 
om wat ik zie 
aan grof geweld 
of puur vernietiging

de zinloosheid daarvan 
die grijpt me naar de keel,

maar vaker toch 
welt in mijn keel 
een lied, een liefdeslied 
voor alle schoonheid, 
al die mooie mensen 
om mij heen;

met wat voor sporen ook 
die vaak het leven trok 
bewaarden of hervonden zij 
de hoop en het vertrouwen 
in nieuwe verbondenheid 
en bouwden, bouwen zij 
de schoonheid weer 
die ooit verloren ging

tot groter schoonheid nog 
tot thuis, 
met open ramen, 
open deuren, 
tot een open stad 
vol bloemengeur 
en kinderspel