© Bert Timmer Art - sidecar 
© Dirk Engelage

Ik werd besmet 
door ome Bert.

Als ik mijn ogen sluit 
zie ik hem nog; 
van kop tot teen in leer, 
zijn tintelende ogen 
achter bril 
die hij omhoog schuift 
als hij is gestopt 
en naar me lacht 
en mij een knipoog geeft.

‘Wil jij een stukje mee?’ 
En ik knik ‘ja’ 
op een manier 
die voelt alsof mijn hoofd 
mijn lichaam gaat verlaten.

Hij pakt een helm 
en zet die op mijn hoofd. 
‘Stap jij maar in!’

Ik  kijk nog even 
naar mijn vader 
en mijn moeder, 
zie dat pappa lacht, 
maar mam wat moeilijk kijkt;

‘Je doet voorzichtig aan!’ 
zegt ze tegen mijn oom.

En weg zijn we, 
met veel lawaai.

Na thuiskomst weet ik 
dat ik ben besmet 
en dat dat virus 
nooit meer over gaat!

Dus ome Bert, 
je wordt bedankt!