© Erika Stulp       © Dirk Engelage

Hier zit ik,  
mijmer maar een beetje  
val in slaap  
en droom.

Waarvan?  
Het is wat vaag.

Van eenzaamheid  
omdat jij mij  
verlaten hebt?

Van armen om mij heen,  
een kus, en dan:  
Ik ben terug.  
Het  heeft wat lang geduurd.  
Hier ben ik dan,  
en ik ga niet meer weg.

Dan schrik ik wakker  
en ik weet  
het was een droom,  
hoe dierbaar ook;  
hij komt niet meer terug.  
De dood  
kent geen retour,  
alleen herinnering  
en warmte  
die niet overgaat.

Dus ik sta op  
en rek me uit  
en ga het leven binnen.