© Erika Stulp       © Dirk Engelage

Je zit met 
handen in het haar 
je plat geslagen neus 
drupt langzaam in je rok 
die kleurt van 
hemelsblauw naar 
lijdzaam paars 
je zoute tranen 
troebelen eerst 
je blik je bril 
verdunnen dan 
de druppels in je schoot 
je beurse armen 
voel je die 
of meer van binnen 
hoe onder verdriet 
de weerstand groeit 
tot die naar buiten barst 
je opspringt en 
nog wel in stilte 
roept niet meer 
nee dit nooit meer 
geen handen in het haar 
maar uit de mouwen 
je voeten voor 
een eerste stap 
de vrijheid tegemoet

<afbeelding geplaats in het maart 2018 nummer van De Gallerei>