Urgje
© Greet Bovenschen
© Dirk Engelage
Alsof je in een tijdmachine stapt,
jezelf weer ziet, nog wat verlegen,
kus je, kus je niet ...
Een wat timide lach,
een langzaam buigen naar elkaar
en dan die lichte schok,
een soort extase
als de lippen raken aan elkaar.
En van een kleine afstand dan
die glimlach naar elkaar
'dat voelde goed!',
dus nog maar eens?
En nu met overgave
kussen tot je ademhalen moet
en je met rode wangen ziet
dat mensen lachen, knikken
en zichzelf herkennen
en die 'vroeger dagen'
nog een keer beleven.
Enkel maar een knik,
een lach vol warmte.
'Zullen we ...? '