© Greet Bovenschen 
© Dirk Engelage

Ik kom u langs, 
maar niet als 
schepen in de nacht.

De schemering 
is licht genoeg 
om u te zien, 
ik licht mijn hoed 
en groet u 
met een glimlach 
om mijn mond.

En na een stap of wat 
kijk ik u na, 
en vol verwondering 
zie ik dat u 
hetzelfde doet.

Opnieuw een groet, 
en dan 
draait u zich om 
en keert dan 
op uw weg terug, 
mij tegemoet.

Ik wacht, 
u legt heel zacht 
uw hand 
op die van mij 
en vraagt: 
Zeg, zeg ik u 
of zeg ik jij, 
wat mij betreft 
lopen wij nu 
een stukje samen op.

Hoe lang dat duurt 
en waar we komen 
en wanneer 
dat zien we wel!

Ik kan alleen maar 
kijken, ademloos 
en knikken ...