© Greet Bovenschen 
© Dirk Engelage

Adem! 
denk ik, 
Adem! Stik niet!

De verwondering 
en pure schoonheid 
van de.e morgenstond 
die grijpt me bij de keel.

Mijn ogen 
aan zo'n vloed van schoonheid 
al niet meer gewend 
drinken zich vol, 
en als een dronkenman 
waggelt mijn hart 
binnen de holte van mijn borst 
die veel te klein voelt 
voor die vreugdedronken 
rondedans.

Adem! 
denk ik, 
Adem! Stik niet!

En de tranen 
stromen uit mijn ogen 
van verdriet 
om alles wat ik miste, 
en van vreugde 
om hoe ik hervonden ben 
en opgenomen 
in de eeuwigheid 
van deze morgen.