© Ingrid Lacet
uit de serie Schaduwgezichten
© Dirk Engelage
Ik ben uit delen opgebouwd
die lang niet altijd
mijn gezicht bereiken,
waarvan ik zelf
niet alle sporen ken.
Mijn wezen is doordrenkt
van waar ik ben ontstaan
geboren
en op weg gegaan,
grillige paden langs
vol licht en duisternis.
Soms zijn er sporen van
die weg te zien
in mijn gezicht;
verdriet, verlangen en geluk,
vangst, wanhoop
en intense vreugde.
Een mengeling van deze sporen
dat ben ik
en nog wat
niet te noemen
meer dan dat.
En als je mij ontmoet,
en naar me kijkt
en luistert voelt
dan neem jij
sporen van mij mee
die lang niet altijd
zijn te zien
in jouw gezicht.
Maar achter wat voor ogen is
draag ik een rijke wereld
in mij mee,
die ook aanwezig is,
mij kleurt
als ik er niet van weet,
maar toch het voel
misschien
Ken mij
en heb mij lief
zoals ik ben