In dankbare herinnering, mijn beste vriend Ger Oudshoorn.

19 april 1952 - 8 november 2021

Vandaag, 8 november 2021, kreeg ik het bericht dat mijn beste vriend, Ger Oudshoorn, in Roemenië is gestorven aan Covid-19. Mijn eerste gedachten gaan uit naar zijn broers en zus en naar zijn nog zo prille liefde Valerica. Een van de eerste dingen die ik deed, was het schrijven van een vers om mijn gevoelens een beetje lucht te geven:

Dat jij er niet meer bent,  
mijn goede vriend,  
ik kan er met mijn kop niet bij,  
mijn hart slaat over  
bij alleen maar die gedachte;  
Ger is dood!

Het blijft zich maar herhalen,  
die zo ongewenste zin,  
en ergens weet ik wel;  
het is echt waar,

maar ik besef het niet,  
niet goed,  
ik wil het niet,  
maar weet,  
verzetten heeft geen zin,

de dood brengt niet terug  
wie door die Magere  
is meegenomen.

Vloeken, janken,  
lamgeslagen zwijgen,

stomme versjes schrijven,  
die tenminste nog wat  
woorden geven  
aan mijn radeloos verdriet,  
dat nog geen tranen vindt  
(dat komt nog wel,  
zo weet ik uit ervaring,  
maar nog niet).

Ger is dood,  
mijn beste vriend is dood,  
gesloopt door Covid!

En een telefoontje  
van zijn broer,  
sloeg mij daareven  
als een moker  
op mijn kop.

Mijn beste vriend is dood!  
Wat nu?