© Janneke Gerth 
© Dirk Engelage

Er waren eens 
twee paddestoelen 
met een hoedje 
en twee scherp gespitste oortjes 
die op grote afstand hoorden 
wat niet werd gezegd, 
die alle gif 
in al dat ongekende 
wonderwel vertaalden 
in de zoetheid 
achter al die bitterheid, 
dat giftig gif.

En als je heel goed luistert 
hoor je ze misschien 
wel zingen, 
van de honingbij, 
het merellied, 
de warme zomerzon.

En dan, als je dat hoort, 
verdwijnt wellicht 
ook al het gif 
in jou 
en word je zacht 
en zoet, 
en weet: 
zo is het goed!