© Janneke Gerth 
© Dirk Engelage

Geblutst gedeukt 
gehavend en getekend 
voor het leven 
geef jij je bloot 
laat jij je wonden zien,

ook die verborgen gaan; 
de wonden van de ziel, 
de sporen die voorgoed, 
die blijvend zijn 
die komen aan het licht.

Ik kijk mijn ogen uit, 
ze sluiten lukt me niet

en in mijn hart 
mijn keel begint 
een schreeuw van 
pijn en van protest 
om jou voor jou met jou

hoewel je zwijgt 
en je alleen laat zien

verdraag je armen 
om je heen, een kus 
op elke beurse plek, 
elk litteken, 
op elke open wond?

Mijn hart gaat naar je uit, 
met elke vloek om wat 
en wie jou schond. 
Graag gaf ik jou 
je waardigheid terug,

dat kan ik niet.

Maar wat ik kan 
is ruimte voor je maken 
hier en nu, 
zo kwetsbaar 
en zo dapper als je bent, 
die ruimte vullen met respect 
met wat voelt als liefde 
die je zijn laat 
wie je bent