© Layla Fayruz 
© Dirk Engelage

De zonnegloed, 
verzengend vuur, 
een gloed 
die alles schroeit

maar in de diepte 
watervloed 
en liefdesbron 
waaruit ik put

mijn blad 
dat groene schaduw geeft 
en vuurgloed blust,

mijn vruchten 
voor wie eten wil 
van hoop en kracht 
dat leven overwint

ik geef niet op 
totdat de grond om mij 
vol van mijn 
gul gezaaide zaad 
zich groener toont 
en elke dag 
de hitte minder wordt

en mensen schuilen 
zingen, dansen, 
feesten vieren, 
kinderen weer spelen 
rond mijn stam

rond stammen in 
het nieuw gegroeide woud