© Marianne Bouten – gevlucht 
© Dirk Engelage

Bijna stil staan 
zwijgend 
met gebogen hoofd 
als tegen windkracht tien 
stap voor moeizame stap 
het donker tegemoet

alles wat warm was, licht, 
dans, feest, muziek 
verbondenheid en thuisgevoel 
achter de rug 
kapot en onbereikbaar nu

stap voor moeizame 
trage stap op weg, 
god weet 
of misschien zelfs niet die 
waarheen

alleen 
het donker in 
de kou 
de eenzame 
verlorenheid 
van alles weg 
voorgoed

te moe, 
te murw 
voor vloeken, 
voor protest 
of voor verzet

stap 
voor

mijn voet als lood 
getild 
en neergezet

een stap 
en nog een stap

waarheen

ik weet het niet

het donker in, 
de leegte 
en de kou

mijn hart als lood, 
als ijs 
dat soms 
het kloppen lijkt verleerd

verloren, kwijt, 
voorbij, 
voorgoed

al wat zo lang 
mijn thuis was

weg