© Nizar Alhattab 
© Dirk Engelage

Alvast een stekje 
van de vredesboom 
terwijl ik droom 
van vrede in mij vaderland, 
mijn moederhuis,

in hoop 
het ooit te planten 
in de grond waaruit 
ik voortgekomen ben.

Maar soms in wanhoop 
of dat ooit gebeuren zal;

de grond te kussen 
van mijn  voorgeslacht, 
waar ook mijn wortels 
nog altijd 
hun voeding vinden,

en de bloesems ruiken, 
en de vruchten plukken 
en die delen met 
wie ooit 'de vijand' waren.

Zal ik? Zal ik niet?

Ooit, op een dag ...