Naar een gedicht van Rainer Maria Rilke

Vlammende ogen en 
en vlijmscherp zwaard 
zo stel ik me 
geen engel voor

maar toch; 
versper je mij de weg 
naar gisteren 
of dromenland 
en dwing je mij 
te leven met wat is 
en hoe,

je staat mij tegen 
gunt aan mij 
geen vlucht; 
dan moet jij wel 
een engel zijn

al had ik mij 
dat anders voorgesteld

tot hier sta ik je 
toe te gaan 
en nu terug 
het leven in 
hoe rauw soms ook 
en ongewenst

ik stelde het mij 
anders voor

jij schudt mij wakker 
uit de droom 
dat ik mijn leven 
maken kan

je kunt het enkel leven 
met een open oog 
een open oor 
een open hart 
zonder bescherming 
of verweer

je kijkt me aan 
ik schrik me rot 
ik heb geen keus 
behalve me 
te laten doden 
in een leven dat 
geen leven is

dus keer ik om 
totaal ontdaan 
van de illusies 
die ik met me droeg

jij engel 
met je vlammend zwaard 
vurige blik 
moet dat een 
blik van liefde zijn

ik kan het 
bijna 
niet geloven