Dilemma

De onderstaande tekst schreef ik niet lang na het gebeuren op 7 oktober 2023, toen ook nog het bewustzijn van de strijd in de Oekraïne wat meer aandacht had. Inmiddels zijn we, zo voelt het tenminste, en vast niet alleen voor mij, in een totaal andere wereld beland. Een wereld waarin de emoties hoog oplopen. Niet alleen uit betrokkenheid om wat er feitelijk gebeurt, maar vanwege allerlei interpretaties en standpunten die daarmee verbonden worden. Keiharde standpunten en tegenstellingen. Adembenemend en benauwend! Een situatie waarin mensen niet meer in staat, en naar hij lijkt steeds vaker ook niet meer bereid zijn om naar een ander te luisteren. Verwijten over en weer, met soms de meest grove en verbijsterende berichten via social media.

En meer nog dan toen ik onderstaand bericht schreef, de indruk dat we elkaar als mens uit het oog verliezen. Als mens met redenen voor ons gevoel en onze mening. Mensen die lijden aan de situatie, met allemaal het eigen verhaal. En in plaats van elkaar te horen en serieus te nemen verklaren we elkaar tot 'de vijand' die koste wat kost bestreden moet worden. Met alle (!) middelen! Vreselijk vind ik dat. En nog meer dan toen weiger ik te kiezen voor de ene partij of / tegenover de andere. Maar probeer ik, soms wanhopig, mens en medemens te blijven van wie ook!

I wrote the text below not long after the event on October 7, 2023, when awareness of the battle in the Ukraine was still receiving more attention. Now, at least that's how it feels, and probably not just for me, we have ended up in a completely different world. A world in which emotions run high. Not only out of concern for what is actually happening, but because of all kinds of interpretations and points of view that are associated with it. Tough positions and contradictions. Breathtaking and oppressive! A situation in which people are no longer able, and, it seems, increasingly unwilling, to listen to others. Accusations back and forth, sometimes with the most rude and baffling messages via social media.

And even more so than when I wrote the message below, the impression that we lose sight of each other as human beings. As human beings with reasons for our feelings and opinions. People suffering from the situation, each with their own story. And instead of hearing each other and taking each other seriously, we declare each other 'the enemy' that must be fought at all costs. By all (!) means! I find that terrible. And even more than then, I refuse to choose one party or/against the other. But I try, sometimes desperately, to remain human and fellow human being with anyone!

Oorspronkelijke tekst

Het lijkt alsof je moet kiezen; vóór de één en tégen de ander. Zoals bijvoorbeeld nu tussen Joden en Palestijnen. Maar ik weiger te kiezen tussen het ene politieke, ideologische, nationalistische, exclusieve systeem of het andere. Ik kies voor mensen, die op wat voor manier dan ook slachtoffer worden van het misbruik van hun behoeften, teleurstellingen en frustraties voor exclusieve, vernietigende machtsspelletjes.
Ik kies voor mensen die worden geslachtofferd en tegen elkaar opgezet. Ik kies voor mensen aan beide kanten die onder deze systemen lijden, omdat ik hen iets beters gun, iets veel beters gun dan deze onmogelijke en vaak uitzichtloze situatie! In de hoop dat ze worden bevrijd tot verbindende medemenselijkheid!

Original text

It seems like you have to choose; for one and against the other. Like now between Jews and Palestinians. But I refuse to choose between one political, ideological, nationalistic, exclusive system or another. I choose people who in whatever way become victims of the abuse of their needs, disappointments and frustrations for exclusive, destructive power games.
I choose people who are victimized and pitted against each other. I choose people on both sides who suffer from these systems, because I wish them something better, something much better than this impossible and often hopeless situation! In the hope that they will be liberated into connecting humanity!

Dirk Engelage