© Trude Bergsma 
© Dirk Engelage

Plek van tranen, 
leegte kou,

plek waar ik jou 
beminde en verwarmde 
en waar jij je 
over mij erbarmde

en we lachten 
om dat woord 
en in de koude kussens 
soms ons zuchten 
werd gesmoord

om wie maar kort 
een deel was 
van de dagen 
van ons leven

eens gegeven 
bleek niet voor voorgoed 
gegeven 
want ze stierf 
nog geen twee maanden oud.

Nu is dit bed 
zo stil en koud 
omdat ook jij 
er niet meer bent

je leert er mee 
te leven 
maar je raakt er 
toch nooit aan gewend.

Dit beeld herinnert mij 
aan deze warme plek 
waar wij ooit lagen, 
heel dicht bij elkaar 
naar lijf en ziel.

Dat bed nu 
leeg en koud, 
een plek van tranen 
maar ook nog 
en plek vol 
dankbare herinnering.