© Willem Grift 
© Dirk Engelage

Een wand, 
een ruwe pleisterlaag,

donkere kamer, 
een verborgen leven.

Maar wie hier, 
het oor tegen de wand, 
goed luistert

hoort een zacht geklop, 
een verre stem, 
maar of die huilt 
of zingt 
... 
de muur te dik, 
het steen te hard.

Nog met mijn oor 
tegen de muur 
hoor ik iets breken 
en iets vallen,

en terwijl ik kijk 
brokkelt de pleisterlaag

het voorjaar, 
tastend naar nieuw licht 
baant zich een weg 
door koude lagen heen 
en kleurt de wintergrond 
met nieuwe kleur 
van leven dat ontbot

en nu 
hoor ik een lied,

nog opgesloten 
en ver weg, 
maar komend 
niet te stoppen komend 
aan het licht, 
in open lucht, 
tot leven

onstuitbaar op weg 
naar hier 
naar nu