Het is tijd om wakker te worden! Want de menselijke (gelijk)waardigheid, moraal en recht(vaardigheid) staan onder druk. En op sommige plekken zwaar onder druk! Het is tijd om wakker te worden. Zodat niemand meer kan zeggen 'Wir haben es nicht gewusst!' Zodat het 'Nooit Meer!' echte werkelijkheid wordt, voor iedereen zonder uitzondering! Zodat ontmenselijking van 'de ander', met alle gruwelijke, dodelijke gevolgen van dien, geen gehoor meer zal vinden! Hoog tijd om wakker te worden! Want de signalen waren er al eerder!
Polybius, een Griekse historicus uit de 2e eeuw voor Christus, ontwikkelde een cyclische theorie over de opkomst en ondergang van politieke regimes, genaamd anacyclose. Volgens hem evolueren samenlevingen cyclisch tussen verschillende regeringsvormen: monarchie, aristocratie en democratie, die elk hun gedegenereerde vormen hebben, respectievelijk tirannie, oligarchie en ochlocratie. In deze context is de ochlocratie (of ‘regering door de massa’) de gedegenereerde vorm van democratie. Anacyclose: De overheidscyclus Polybius zag de ochlocratie als een overgangsfase in een onvermijdelijke cyclus van politieke regimes. De anacyclosecyclus volgt volgens hem deze volgorde: 1. Monarchie (regering van een deugdzame koning) → Tirannie Wanneer een samenleving in een ochlocratie vervalt, wordt zij er vaak toe gebracht terug te keren naar de monarchie of tirannie, waardoor de cyclus wordt gesloten en de bestuursvorm opnieuw wordt gedefinieerd. Voor Polybius vertegenwoordigt de ochlocratie dus een gedegenereerde staat van democratie, waar volkspassies, wetteloosheid en manipulatie door charismatische figuren de stabiliteit en rechtvaardigheid in de samenleving in gevaar brengen. Volgens Polybius zijn de gevaren van ochlocratie: 1. Verslechtering van de democratie: Voor Polybius is ochlocratie het resultaat van de corruptie van de democratie, waarbij het bestuur door het volk niet langer gebaseerd is op wetten en rationele principes, maar op emoties en persoonlijke belangen, vaak gedomineerd door de massa . Democratie, aanvankelijk gebaseerd op collectief belang en respect voor individuele rechten, verandert vervolgens in een regering door de bevolking. 2. Instabiliteit en anarchie: In een ochlocratie is de besluitvorming chaotisch en wordt deze beïnvloed door populaire passies, in plaats van door wetten of instellingen. Dit creëert een onstabiele samenleving, onderworpen aan de grillen van de menigte, die leiders omver kan werpen of gewelddadige onrust kan veroorzaken zonder rekening te houden met de gevolgen op de lange termijn. 3. Manipulatie door demagogen: Polybius waarschuwde ook voor de opkomst van demagogen in een ochlocratie. Deze charismatische figuren exploiteren de emoties van de menigte om persoonlijke macht te verwerven, vaak ten koste van het algemeen welzijn. De massa wordt gemanipuleerd om beleid of acties te ondersteunen die destructief kunnen zijn voor de staat. 4. Geweld en onderdrukking: De overheersing van de massa leidt volgens Polybius tot geweld tegen elites, minderheden of welke groep dan ook die wordt gezien als een obstakel voor de wil van het volk. Het ontbreken van solide wetten leidt tot willekeur en wraak, waarbij gerechtigheid wordt vervangen door dwang. |
Waakzaamheid is, zo zie ik dat (en dat is meer dan 'zo wordt het beleefd', waarover straks meer) ook geboden bij de huidige politieke praktijk. De indruk wordt gewekt, door verkiezingsprogramma's en de beloften en voornemens die daarin te lezen zijn, gecombineerd met uitspraken daarover ... de indruk wordt gewekt dat de zorgen van de hardst getroffen mensen in onze samenleving worden gezien, gehoord en ter harte genomen. Dat er zal worden gewerkt aan een actief beleid dat hen ten goede komt! Maar als je dan kijkt naar de werkelijke politieke koers, dan blijkt het tegendeel! De problemen worden door bezuinigingen en soms ingrijpende beleidswijzigingen eerder groter gemaakt. En de eerder genoemde mensen komen nog meer in de kou te staan. In werkelijkheid is het er naar mijn steeds sterkere overtuiging de PVV om te doen, daarbij willens en wetens of ongelofelijk blind gesteund door VVD en BBB, macht te verwerven, tot de absolute macht aan toe! De analyse van Menno ter Braak is ook nu één op één toepasbaar!
Een andere waarschuwing betreft de ingrijpende wijziging die maar half verscholen zit in 'het wordt zo beleefd'. Niks mis met de beleving en de gevoelens van mensen. Die zijn van elementair belang! Maar die als basis nemen voor beleid en bestuur is levensgevaarlijk, omdat, naar mijn mening doelbewust, een onmisbare schakel wordt overgeslagen! Die beleving van mensen is verbonden met, en vrijwel altijd veroorzaakt door hun concrete levensomstandigheden. Een grondige analyse van de feiten van die omstandigheden in hun relatie tot dat gevoel is dus van levensbelang! Want alleen een andere aanpak van die concrete levensomstandigheden zal leiden tot een andere situatie en dus ook een ander en positiever beleving! Anders krijg je wat nu gebeurt, namelijk dat aan die op zich terechte en begrijpelijke beleving een andere oorzaak wordt toegewezen, die feitelijk niks oplost, maar het probleem verschuift en vergroot! En, zo blijkt, wordt misbruikt om mensen (vaak natuurlijke bondgenoten in hun strijd met de feitelijke probleemsituatie) tegen elkaar op te zetten en macht te verwerven, te behouden of zelfs te vergroten! Beleving, ja, maar waar komt dat vandaan en hoe lossen we dat werkelijk op, en waar mogelijk in verbondenheid met elkaar.
Dan een derde punt, deels verbonden met het vorige: Het beroep op vrijheid van meningsuiting! Dar beroep veronderstelt dus een mening! En een mening is meer dan een gevoel, een beleving! Een mening veronderstelt dat er kritisch en zorgvuldig naar een situatie, een probleem is gekeken en een idee gevormd voor de effectieve aanpak daarvan. Dat betekent dus ook dat over dat denkproces, die analyse gesproken kan worden. Dat men bereid is die mening met argumenten te onderbouwen en waar nodig bij te stellen of zelfs te herzien. Nu is daarvan bij een dergelijk beroep zelden of nooit sprake. In feite betekent het niet meer dan: Ik mag roepen wat ik wil en niemand mag me dat beletten of me daar vragen over stellen Dat vind ik gewoon. PUNT! Naar mijn mening verdient het aanbeveling om die grote en waardevolle vrijheid duidelijk te definiëren en af te grenzen. Juist om te voorkomen dat ze verloren gaat!
Reactie toevoegen