Er moet me iets van het hart, dat daar al heel lang ligt te brommen en te grommen, zogezegd. En het gaat over het verwerven van bezit, rijkdom, als je wilt. Of het nu gaat om beleggingen, investeringen of bitcoins, beloning voor geleverde prestatie, of wat nog meer, dat maakt me niet uit.

De hype is dat het mogelijk is voor iedereen (!) om 'rijk' te worden. En dat je daardoor alle zorgen voorgoed achter kunt laten, is vaak de verborgen boodschap die er mee gepaard gaat. Dat je een schlemiel bent die zichzelf tekort als je niet van die ‘kansen en aanbiedingen’ gebruik maakt! Die hype is een zeepbel! Een zeepbel die keer op keer, zo leert de geschiedenis voor wie een beetje nuchter en kritisch kijkt, uit elkaar spat, met alle ellende van dien! Vermeerdering van bezit is bedrog!

Want laten we even eerlijk zijn; we leven allemaal in dezelfde materiële werkelijkheid. En wat daarin aanwezig is, is eindig en niet oneindig! Mee eens? Dat heeft wel gevolgen!

De vermeerdering van het bezit van de één moet altijd ergens vandaan komen. Dat wil dus zeggen dat er voor de rest net wat minder overblijft om te verdelen! In feite is het dus, hoe verhuld ook in de praatjes en de beeldvorming, een kwestie van graaien, van pakken wat je pakken kunt, en de rest (of wie na je komt) betaalt de rekening. In werkelijkheid; de aarde die wordt leeg geplunderd en vernietigd, mensen die voor veel te weinig waardering (en dan niet alleen in financiële zin!) hun bijdragen moeten leveren en nog maar amper fatsoenlijk kunnen leven. Hoezo, iedereen kan rijk worden?

Natuurlijk zijn er verschillen en die zijn er altijd al geweest! Maar is dat een soort van natuurwet als de zwaartekracht of zo? Natuurlijk niet! Die verschillen zijn het gevolg van keuzes, van allerlei sociale en politieke, filosofische ‘systemen’. En vaak gehanteerd (en bedoeld) als een soort van rechtvaardiging, goed praten van iets wat domweg niet te rechtvaardigen is!

Denk maar na: We doen alsof het geboren zijn in een bepaald land of sociale setting vanzelfsprekende (voor)rechten geeft, maar klopt dat wel? Iedereen wordt geboren met lege handen en heeft nog niets bijgedragen, niets ‘gepresteerd’ dat ‘recht geeft’ op tegenprestatie. Ieder mens mag bij geboorte (humaan gezien) vertrouwen, rekenen op een goede verzorging en dus een goede start. Helemaal mee eens, al weet iedereen dat de praktijk, om een veelheid aan redenen, er heel anders uit ziet! Namelijk dat er verschil is in ‘wat je meekrijgt’ bij je geboorte! Maar die realiteit maakt dat nog niet ‘normaal’, als iets dat te rechtvaardigen valt vanuit een soort van ‘goddelijk principe’. Hoezo ‘recht' op een voorsprong waar je zelf niets, maar dan ook helemaal niets aan hebt bijgedragen? Dat is weliswaar de werkelijkheid, maar is die, bezien vanuit het standpunt van alle betrokkenen, verdedigbaar? Naar mijn mening, nul!

Maar hoe dan; als we met elkaar leven in een gesloten materieel systeem, waarbij de materiële omstandigheden wel degelijk van belang zijn voor levenskansen en een ‘fatsoenlijk’ bestaan? Zijn we nu eenmaal overgeleverd aan een genadeloos gevecht om de schaarse middelen, waarbij uiteindelijk het recht van de sterkste, de meest geharde, genadeloze (harteloze) geldt? Of kan dat ook anders?

Wie wil er met me meedenken. Zelf heb ik wel wat ideeën, door wat ik van huis uit heb meegekregen en waarmee ik ben gevoed (!) vanuit de traditie waarin ik een groot deel van mijn leven heb geleefd. Maar die ideeën, met hopelijk heel praktische gevolgen*, zijn er om gedeeld te worden, in open gesprek en uitwisseling, en dus zeker niet ’heilig’.

* Want dat is waar het me om gaat; om verandering van de praktijk, niet een of ander al dan niet interessant gedachtespelletje!