Roelina Engelage 

Zomaar was je ‘weg’, buiten bereik van mijn stem, mijn liefde voor jou.

En nog steeds, al ben ik inmiddels jaren verder, houdt het iets onbegrijpelijks. En ik mis je nog met regelmaat, om een veelheid aan redenen.

Maar vooral draag ik je met me mee, om wie je was, om wat je deed, om wat je gaf. Niet alleen aan mij, aan ons, waarbij ik natuurlijk denk aan onze vier dochters, onze gezamenlijke familie (allebei een ‘Engeloage’ ;-)). *

En met nadruk ook aan al die vele mensen die jij in de loop van de jaren hebt verzorgd. En die je daarbij niet alleen je verpleegkundige deskundigheid, maar vooral je medemenselijke liefde hebt geschonken. Onbetaalbaar! Al zou je zelf nooit in die termen hebben gedacht! Geven, er zijn voor anderen, dat was je op het lijf en in het hart geschreven, al ben je daarbij, en niet alleen naar mijn indruk, te vaak jezelf vergeten, had je soms moeite met ontvangen.

Roelina, niet alleen in  mijn gedachten, in mijn hart, maar in die van velen, veel meer dan ik weet, ben je een hartverwarmend zacht licht, dat nooit zal doven!

* Groninger uitspraak van de familienaam, want daar komen onze vaders van oorsprong vandaan